Loperam-sf tabl. 2 mg 10 tabl (SUN-FARM SP. Z O.O.)

Tabletki

1 op. 10 tabletek

Substancją czynną leku jest loperamidu chlorowodorek.

Jedna tabletka gromadzi 2 mg loperamidu chlorowodorku. Pozostałe elementy leku to: skrobia kukurydziana, laktoza jednowodna, powidon K-30, błękit brylantowy FCF (E133), żółcień chinolinowa (E104), magnezu stearynian, talk, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A). Lek gromadzi laktozę.

Loper jest doustnym lekiem przeciwbiegunkowym.Substancją czynną leku Loper jest loperamidu chlorowodorek. Zmniejsza perystaltykę jelit, wydłuża czas przechodzenia treści pokarmowej poprzez jelita. W dodatku rozszerza spoczynkowe napięcie zwieracza odbytu, jednocześnie zniżając natychmiastową potrzebę wypróżnienia (parcie na stolec).

Lek dedykowany do użytkowania jedynie u osób dorosłych i dzieci w wieku powyżej 6 lat. W objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki. U pacjentów z wykonaną przetoką jelita krętego lek Loper może być wykorzystywany w celu zmniejszenia liczby i pojemności stolców, a także rozszerzenia ich konsystencji.

Ostra biegunka: początkowa dawka - 2 tabletki (4 mg) dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) dla dzieci, a następnie 1 tabletka (2 mg) po każdym kolejnym swobodnym stolcu.

Przewlekła biegunka: początkowa dawka - 2 tabletki (4 mg) na dobę dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) na dobę dla dzieci; tę początkową dawkę należy zmodyfikować aż do momentu uzyskania od 1 do 2 normalnych stolców na dobę, co zwykle osiąga się poprzez używanie dawki podtrzymującej wynoszącej od 1 do 6 tabletek (od 2 do 12 mg] na dobę. Dawka maksymalna w ostrej i przewlekłej biegunce - 8 tabletek (16 mg) na dobę dla dorosłych i dzieci. U dzieci dawka leku musi być dopasowana do masy ciała (3 tabletki/20 kg mc./dobę) - jednak nie więcej aniżeli 8 tabletek (16 mg) na dobę. Nie należy stosować dawki pokaźniejszej niż maksymalna zalecana dawka.

Loper należy natychmiast przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha albo niedrożności jelit. Nie stosować u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Jako leczenia zasadniczego: u pacjentów z ostrą czerwonką, która cechuje się występowaniuą krwi w kale i wysoką gorączką; u pacjentów z ostrym rzutem wrzodziejącego zapalenia jelit; u pacjentów z bakteryjnym zapaleniem jelita cienkiego i okręż-nicy spowodowanym chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter, u pacjentów z rzekomobłoniastym zapaleniem jelit, związanym z podawaniem antybiotyków o szerokim zakresie działania. W przypadkach, w których należy unikać zwolnienia perystaltyki jelit, z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, - rozszerzenia okrężnicy i toksycznego powiększenia okrężnicy.