Maalox 20 tabl (SANOFI-AVENTIS)

Maalox jest lekiem złożonym, o miejscowym działaniu zobojętniającym nadmiar kwasu solnego soku żołądkowego, ściągającym i przysłaniającym błonę śluzową żołądka i dwunastnicy. Nie powoduje nadmiernego zobojętnienia treści żołądka i wtórnego pobudzenia wydzielania kwasu.

Maalox jest wyznaczony w leczeniu objawowym zaburzeń ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego, związanych z nadkwaśnością: - nieżyt żołądka, - zarzucanie wsteczne treści żołądka do przełyku w przebiegu przepukliny rozworu przełykowego przepony, - niestrawność, zgaga z powodu nadkwaśności, i pomocniczo w leczeniu: - choroby wrzodowej dwunastnicy, - choroby wrzodowej żołądka.

Kiedy nie stosować leku Maalox - jeśli pacjent ma uczulenie na glinu wodorotlenek, magnezu wodorotlenek lub którykolwiek z pozostałych komponentów tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek (patrz Ostrzeżenia i środki ostrożności).

Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem użytkowania leku Maalox należy omówić to z lekarzem albo farmaceutą. Zachować szczególną ostrożność stosując lek Maalox: - u pacjentów z niewydolnością nerek albo poddawanych hemodializie, - u dzieci poniżej 6 lat lek podawać po konsultacji z lekarzem, - u pacjentów w podeszłym wieku, - przy stosowaniu leku dłużej niż 2 tygodnie lub u pacjentów z ryzykiem hipofosfatemii (obniżone stężenie fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi) zalecana jest konsultacja z lekarzem.

Dzieci U śladowych dzieci stosowanie wodorotlenku magnezu może prowadzić do wystąpienia hipermagnezemii, zwłaszcza jeśli stwierdza się u nich zaburzenie czynności nerek lub odwodnienie. Maalox a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi albo farmaceucie o wszelkich lekach przyjmowanych przez pacjenta aktualnie albo ostatnio i o lekach, które pacjent planuje stosować.

Maalox należy zażywać nie wcześniej niżeli 2 godziny po zażyciu innego leku (w przypadku fluorochinolonów - ponad 4 godziny) lub 1-2 godziny przed przyjęciem innego leku. Wchłanianie leku Maalox może być zmniejszone w trakcie równoczesnego stosowania z niżej wymienionymi lekami: - lekami blokującymi receptor H2 (leki użytkowane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy) - atenololem, metoprololem, propranololem (używanymi w zaburzeniach rytmu serca, nadciśnieniu tętniczym, dławicy piersiowej) - cefdinirem, cefpodoksmem (antybiotyki) - tetracyklinami, fluorochinolonami, linkozamidami (antybiotyki) - chlorochiną (używaną w leczeniu i zapobieganiu malarii) - diflunizalem (lek przeciwbólowy, pochodna kwasu acetylosalicylowego) - digoksyną (stosowaną w migotaniu przedsionków, w niewydolności serca) - etambutolem, izoniazydem (używanymi w leczeniu gruźlicy) - pochodnymi fenotiazyny (szeroka grupa leków: leki przeciwhistaminowe I generacji wykorzystywane w alergii, także grupa leków przeciwkaszlowych, a także leki używane w leczeniu chorób psychicznych) - indometacyną (lek o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym, przeciwzapalnym, używany w chorobach reumatycznych) - ketokonazolem (używanym w leczeniu grzybicy) - penicylaminą (wykorzystywaną w chorobie Wilsona - choroba związana z zaburzeniami metabolizmu miedzi, co sprawia gromadzenie miedzi w wątrobie, mózgu, nerkach, rogówce i innych tkankach i w reumatoidalnym zapaleniu stawów) - glikokortykosteroidami (leki działające przeciwzapalnie – szeroko używane w chorobach reumatycznych, przeciwuczuleniowo – w przeróżnych postaciach alergii, immunosupresyjnie – używane, np.

po przeszczepach narządów i tkanek) - fluorkiem sodu (stosowanym w osteoporozie) - solami żelaza (stosowanymi w niedokrwistościach) - difosfonianami (użytkowanymi w leczeniu osteoporozy postmenopauzalnej) - lewotyroksyną (używaną w leczeniu niedoczynności tarczycy) - rosuwastatyną (użytkowaną w zniżaniu stężenia cholesterolu).

Równoczesne stosowanie leku Maalox z: - chinidyną (użytkowaną w leczeniu zaburzeń rytmu serca oraz w ich uniemożliwianiu), może powodować powiększenie stężenia chinidyny w osoczu i prowadzić do jej przedawkowania - sulfonianem polistyrenu (użytkowany w leczeniu hiperkalemii - nadmiernego stężenia potasu we krwi) zniża działanie zobojętniające leku Maalox.

Maalox sprawność sulfonianu polistyrenu. Jednoczesne wykorzystywanie leków zwiększa ryzyko zasadowicy metabolicznej u pacjentów z niewydolnością nerek i niedrożności jelit. Wodorotlenek magnezu a inne leki Wodorotlenek magnezu może wpływać na działanie niektórych leków albo niektóre leki mogą wpływać na efektywność wodorotlenku magnezu.

Należy powiedzieć lekarzowi albo farmaceucie, jeśli pacjent przyjmuje: - salicylany. Wodorotlenek glinu i cytryniany mogą wywoływać rozszerzenie stężenia glinu w osoczu krwi, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek.

Maalox z jedzeniem i piciem Lek stosować po posiłku. Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży albo karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży albo gdy planuje posiadać dziecko, powinna poradzić się lekarza przed wykorzystaniem tego leku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie urządzeń Nie stwierdzono negatywnego wpływu leku na zdolność kierowania pojazdami i obsługiwanie maszyn. Maalox posiada sacharozę i sorbitol - sacharoza Wskazówka dla pacjentów chorych na cukrzycę: 1 tabletka gromadzi 150 mg sacharozy.

- sorbitol Ze względu na zawartość sorbitolu i sacharozy leku nie należy stosować u pacjentów, u których stwierdzono nietolerancję niektórych cukrów. Jak stosować Maalox 1-2 tabletki należy ssać lub żuć po posiłku lub w czasie bólu.

w sytuacji wrażenia, iż działanie leku Maalox jest za mocne albo za słabe, należy zwrócić się do lekarza. Przyjęcie obszerniejszej aniżeli zalecana dawki leku Maalox W razie podejrzenia przedawkowania leku należy zasięgnąć porady lekarza.

Pominięcie przyjęcia leku Maalox w sytuacji opuszczenia jednej dawki leku należy przyjąć ją najszybciej jak to jest osiągalne, z wyjątkiem sytuacji, gdy zbliża się pora kolejnej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze wykorzystywaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza. Osiągalne działania niepożądane Jak każdy lek, lek ten może wywoływać działania niechciane, aczkolwiek nie u każdego one wystąpią.

Niezbyt niejednokrotnie (rzadziej niż u 1 na 100 osób): biegunki lub zaparcia. Nad wyraz rzadko (rzadziej niżeli u 1 na 10 000 osób): mogą wystąpić nudności, wymioty, jasne zabarwienie stolca. - hipermagnezemia (rozszerzenie stężenia magnezu w bezkompromisowicy krwi): łącznie z hipermagnezemią, którą obserwowano po długofalowym wykorzystywaniu wodorotlenku magnezu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Częstość występowania nieznana (częstość nie może byc określona na podstawie dostępnych informacji): - reakcje nadwrażliwości, takie jak świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne - hiperaluminemia (powiększona zawartość glinu w tkankach organizmu) - hipofosfatemia (obniżenie stężenia fosforanów nieorganicznych w minimalistycznicy krwi) - ból brzucha.

Jak przechowywać Maalox Przechowywać w temperaturze poniżej 25?C. Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak wyeliminować leki, których się już nie używa. Takie innowacyjnanie pomoże chronić środowisko. Co posiada Maalox - Substancjami czynnymi leku są: Glinu wodorotlenek 400 mg Magnezu wodorotlenek 400 mg - Pozostałe substancje pomocnicze to: mannitol, sorbitol, sacharyna sodowa, aromat miętowy, magnezu stearynian, sacharoza, sacharoza zawierająca 3% skrobi.